Birleşik Arap Emirlikleri'nin kuruluşu
Arap Yarımadası'nın kuzey kıyısındaki birtakım emirlikler, 1820'den itibaren bir dizi anlaşmayla İngiliz koruması altına girdi. Ticaret yollarını ve değerli kolonisi Hindistan'ı korumakla ilgilenen İngiliz donanması, İngiliz çıkarlarıyla işbirliği karşılığında Ateşkes Devletleri olarak bilinen bölgeyi korudu. İngiliz koruması altındaki bu dönemde bölgenin geniş petrol rezervleri keşfedildi. Ateşkes Devletleri ve Bahreyn ve Katar gibi yakındaki emirlikler büyük petrol tedarikçileri haline geldikçe, Britanya İmparatorluğu'nun etkisi, aralarında iki Dünya Savaşı'nın da bulunduğu bir dizi faktör nedeniyle geriledi. 1968 yılında İngiliz hükümeti, himayeye son vereceğini, ordusunu geri çekeceğini ve bölge halkını kendi haline bırakacağını ilân etti. Boyut, nüfus ve askerî kapasite açısından komşularının gölgesinde kalan bölgenin küçük emirlikleri, tek bir siyasî birim halinde örgütlenmeye çalıştı. Çetin geçen müzakerelerin ardından Bahreyn ve Katar ayrı devletler olarak bağımsızlıklarını ilân etti. Britanya anlaşmasının sona ermesi ve hem İran hem de Suudi Arabistan'ın topraklarına ve kaynaklarına göz dikmesi üzerine Basra Körfezi'ndeki yedi emirlik (Abu Dabi, Dubai, Şârika, Acman, Fuceyre ve Umm Kayveyn), 2 Aralık 1971'de bağımsız Birleşik Arap Emirlikleri'ni (BAE) oluşturarak İngiltere'den bağımsızlıklarını kazandı. Ra's el-Hayme emirliği ise iki ay sonra, 10 Şubat 1972'de birliğe dahil oldu. Yedi emirliği tek bir ulusta birleştirme konusunda büyük itibar kazanan Şeyh Zayed bin Sultan el-Nahyan, BAE'nin kurucu devlet başkanıdır ve BAE'nin kuruluşundan 2 Kasım 2004'teki ölümüne kadar (neredeyse 33 yıl) devlet başkanlığı görevini sürdürmüştür. Kuruluşundan beri BAE, doğal kaynaklarından elde edilen kârın tadını çıkaran egemen bir ulus olmuştur. Petrol ve doğal gaz rezervleri dünyanın en büyük yedinci rezervi olan ve kişi başına en yüksek yedinci gayrisafi milli hasılaya sahip olan ülkenin bu zenginliği, Emirlikleri önemli bir ticaret, seyahat, turizm ve finans merkezi haline getirmiştir.
hello@uk4mag.co.uk 
Arap Yarımadası'nın kuzey kıyısındaki birtakım emirlikler, 1820'den itibaren bir dizi anlaşmayla İngiliz koruması altına girdi. Ticaret yollarını ve değerli kolonisi Hindistan'ı korumakla ilgilenen İngiliz donanması, İngiliz çıkarlarıyla işbirliği karşılığında Ateşkes Devletleri olarak bilinen bölgeyi korudu. İngiliz koruması altındaki bu dönemde bölgenin geniş petrol rezervleri keşfedildi. Ateşkes Devletleri ve Bahreyn ve Katar gibi yakındaki emirlikler büyük petrol tedarikçileri haline geldikçe, Britanya İmparatorluğu'nun etkisi, aralarında iki Dünya Savaşı'nın da bulunduğu bir dizi faktör nedeniyle geriledi. 1968 yılında İngiliz hükümeti, himayeye son vereceğini, ordusunu geri çekeceğini ve bölge halkını kendi haline bırakacağını ilân etti. Boyut, nüfus ve askerî kapasite açısından komşularının gölgesinde kalan bölgenin küçük emirlikleri, tek bir siyasî birim halinde örgütlenmeye çalıştı. Çetin geçen müzakerelerin ardından Bahreyn ve Katar ayrı devletler olarak bağımsızlıklarını ilân etti. Britanya anlaşmasının sona ermesi ve hem İran hem de Suudi Arabistan'ın topraklarına ve kaynaklarına göz dikmesi üzerine Basra Körfezi'ndeki yedi emirlik (Abu Dabi, Dubai, Şârika, Acman, Fuceyre ve Umm Kayveyn), 2 Aralık 1971'de bağımsız Birleşik Arap Emirlikleri'ni (BAE) oluşturarak İngiltere'den bağımsızlıklarını kazandı. Ra's el-Hayme emirliği ise iki ay sonra, 10 Şubat 1972'de birliğe dahil oldu. Yedi emirliği tek bir ulusta birleştirme konusunda büyük itibar kazanan Şeyh Zayed bin Sultan el-Nahyan, BAE'nin kurucu devlet başkanıdır ve BAE'nin kuruluşundan 2 Kasım 2004'teki ölümüne kadar (neredeyse 33 yıl) devlet başkanlığı görevini sürdürmüştür. Kuruluşundan beri BAE, doğal kaynaklarından elde edilen kârın tadını çıkaran egemen bir ulus olmuştur. Petrol ve doğal gaz rezervleri dünyanın en büyük yedinci rezervi olan ve kişi başına en yüksek yedinci gayrisafi milli hasılaya sahip olan ülkenin bu zenginliği, Emirlikleri önemli bir ticaret, seyahat, turizm ve finans merkezi haline getirmiştir.
